Adolph Kolping

ADOLPH KOLPING

Het Kolping-Idee: Een leven op eigen kracht

Adolph Kolping werd meer dan 200 jaar geleden geboren. Hij had moderne ideeën die nog steeds actueel zijn. Kolping zag de grote sociale behoeften van de beginnende industrialisatie als een mandaat om te handelen en wijdde zijn leven aan mensen aan de rand van de samenleving. Met de gezellenverenigingen ontwikkelde hij nieuwe vormen van samenleven en leren. Als gepassioneerd priester hield hij zich intensief bezig met politieke en maatschappelijke vraagstukken. In slechts 20 jaar tijd creëerde Adolph Kolping een netwerk van gezellenverenigingen in heel Europa en gaf hij oriëntatie en hulp aan duizenden.

In 1836 stond de leerling-schoenmaker Adolph Kolping voor de cruciale vraag van zijn leven: moest hij het beroep dat hij op 13-jarige leeftijd al was begonnen tot het einde van zijn leven voortzetten? Of moest hij doen wat hij echt wilde: studeren, naar school blijven gaan, studeren en priester worden? Dankzij de steun van mensen die in hem en zijn roeping geloofden, kon Kolping deze weg inslaan.

In 1837, op 24-jarige leeftijd, ging hij weer naar school en studeerde af aan het Marzellengymnasium in Keulen, voordat hij priester werd. Op 13 april 1845 werd Adolph Kolping tot priester gewijd in de Minorietenkerk in Keulen. Als kapelaan kreeg hij zijn eerste baan in Wuppertal-Elberfeld. Daar ontmoette hij de ellende van de arbeiders in de sociale verandering van de industrialisatie. Door de ineenstorting van het gildesysteem waren de ambachtslieden hun huis in de familie van de meester kwijtgeraakt. In Elberfeld maakte Kolping ook kennis met de gezellenvereniging, die kort daarvoor was opgericht door de plaatselijke leraar Johann Gregor Breuer, en werd de voorzitter (geestelijk voorzitter). In zo'n fusie zag Kolping een uitstekend middel om de sociale problemen te overwinnen die de radicale verandering van de arbeidswereld in de loop van de industrialisatie met zich meebracht.

Als tijdgenoot van Karl Marx herkende Kolping deze sociale problemen op een vergelijkbare manier. Als predikant had hij immers direct te maken met de gevolgen ervan. Maar in plaats van de revolutionaire omverwerping, vertrouwde Adolph Kolping op de kracht van de gemeenschap en de inzet van elk individu om te werken aan een meer rechtvaardige samenleving. Voortbouwend op zijn ervaring in Elberfeld, was zijn hele passie het verspreiden van het idee van reisclubs als gemeenschappen van onderwijs en wederzijdse hulp.

Rusteloos voerde hij campagne, eerst in het Rijnland en later tot ver buiten de grenzen van Duitsland, voor de oprichting en instandhouding van gezellenverenigingen en hun sociale programma's. Zijn eigen bescheiden afkomst als zoon van een herder, zijn technische opleiding en zijn eigen ervaring als gezel-schoenmaker maakten hem tot een geloofwaardige en bekwame advocaat voor deze kwestie en het idee van reizigersverenigingen verspreidde zich snel. Op veel plaatsen bouwden de gezellenverenigingen huizen als slaapzalen voor de gezellen. In de bijeenkomsten en activiteiten van de verenigingen beleefden de gezellen een familiale gemeenschap, die enerzijds spirituele steun buitenshuis gaf, maar ook persoonlijke ontwikkelingsmogelijkheden bood door middel van onderwijs.

Het levensverhaal van Adolph Kolping maakte in de jaren daarna nog een passie duidelijk: schrijven. In tal van artikelen en boeken verwoordde hij zijn gedachten en overtuigingen tegen de achtergrond van de grote maatschappelijke omwentelingen van zijn tijd. Adolph Kolping reisde onvermoeibaar door Europa om gezellenverenigingen op te richten en als publicist sociale invloed uit te oefenen. Kolping stierf op 4 december 1865 kort voor zijn 52ste verjaardag.

"Mensen moeten contact maken met andere mensen zodra ze iets willen dat de kracht van het individu gewoon te boven gaat."

Met deze woorden maakte Adolph Kolping ruim 150 jaar geleden duidelijk dat hij begreep hoe belangrijk het is dat iedereen zijn leven in eigen hand neemt en zijn idealen en overtuigingen volgt. Door hun eigen talenten en capaciteiten en de ervaring van de gemeenschap te koesteren, moedigde hij de gezellen aan om waarden na te leven en hun steentje bij te dragen aan een vreedzame en rechtvaardige samenleving. In dat opzicht was Adolph Kolping een vooruitziende denker.

Dit maakte Adolph Kolping tot een van de belangrijkste sociale hervormers van de 19e eeuw en een centrale pionier van de katholieke sociale leer, die met de encycliek "Rerum novarum" van paus Leo XIII is begonnen. De waarde van menselijke arbeid en de prioriteit ervan boven kapitaal, het recht op een aandeel in de gegenereerde welvaart van een samenleving en het primaat van mensen in het werkproces, evenals een duurzaam gebruik van de hulpbronnen van de aarde zijn vandaag de dag bevindingen van de katholieke sociale leer dat is toen ontstaan.

Het is geen wonder dat het voorbeeld van Kolping in alle armere landen wordt begrepen. Zijn nabijheid tot ambacht en zijn toewijding aan het huis van het individu in de gemeenschap maken hem tot een universeel rolmodel voor mensen uit alle culturen. Dit is vandaag relevanter dan ooit - in een geglobaliseerde wereld met groeiende ongelijkheid, desoriëntatie, vluchtelingenbewegingen en een bedreigde omgeving. De Kolpingverenigingen staan​​vandaag de dag overal ter wereld voor deze uitdagingen. Het doel is om bij te dragen aan een rechtvaardiger wereld. Adolph Kolping was christen uit overtuiging. Tegenwoordig is hij een rolmodel voor meer dan 400.000 Kolpingleden wereldwijd.

De leden van de wereldwijde Kolpingfamilie zijn trots op Adolph Kolping en zijn vaste plek in de geschiedenis. Daarom hopen en bidden ze dat hij spoedig heilig wordt verklaard. In 1991 werd hij in Rome door paus Johannes Paulus II zalig verklaard.